Posts

Ιστορία...

Image
Yπήρχε κάποτε ένα μικρό εμπορικό πλοίο, ο Ωρίωνας. Κατασκευή του 1920, ατμοκίνητο και πέρασε από διάφορα χέρια: Ολλανδικά, Γαλλικά, Ελληνικά και στο τέλος Γερμανικά (1943;) και συγκεκριμένα στο πολεμικό ναυτικό τους (Kriegsmarine). Βυθίστηκε από σαμποτάζ στον Πειραιά, ανελκύστηκε και τελικά το βομβάρδισαν συμμαχικές δυνάμεις (Bristol Beaufighters της RAF) σε έναν κόλπο στην Δονούσα. Γιατί τα αναφέρω αυτά, θα μου πείτε. Πέρσι βρέθηκα για λίγες μέρες στη Δονούσα και έχοντας διαβάσει για το ναυάγιο (το οποίο βρίσκεται σε πολύ ρηχά νερά κι άλλοτε καλύπτεται από άμμο/άλλοτε είναι ορατό) είπα να το επισκεφτώ. Δεν έχουν απομείνει πολλά κομμάτια του, μόνο η "ραχοκοκαλιά" του και μερικά σκόρπια κομμάτια μετάλλων, κουτιών κλπ γύρω γύρω.  Φωτογραφίες από το ναυάγιο: (λίγο πειραγμένη αντίθεση/φωτεινότητα για να φαίνεται καλύτερα) Ιστορική φωτογραφία: Φωτογραφία από Google maps με το σημείο του ναυαγίου σημειωμένου με κόκκινο: Αλλά κι η αφορμή για το ποστάκι αυτό, χαζεύοντας στο κτηματολό
Image
Έγινε η αλλαγή δύο ακρόμπαρων σήμερα, σύνολο 40 λεπτά. Μεγάλη ευκολία να έχεις όλα τα εργαλεία διαθέσιμα. :lol: Το αριστερό είχε αλλαχτεί πριν από 38.000 χλμ και 4 χρόνια. Όπως φαίνεται στις φωτογραφίες παρακάτω, δεν άντεξε, η φούσκα σχίστηκε, είχε χαλαρώσει λίγο αλλά κενό δεν είχε. Μάρκα δεν θυμάμαι. Το δεξί είναι το εργοστασιακό (153.000 χλμ, 8 ετών πλέον), είχε σχιστεί η φούσκα του ψηλά, είχε ακόμα γράσο μέσα αλλά είχε χαλαρώσει πολύ και είχε λίγο κενό. Αυτό που μου την έσπασε είναι ότι πριν από μερικούς μήνες που είχα πάει το αμάξι για ευθυγράμμιση, τους είχα πει να τσεκάρουν τα ακρόμπαρα και τα μπαλάκια γιατί είχα μια ασάφεια και έναν χτύπο δεξιά. Αυτοί είπαν ότι δεν είχαν κάτι  οπότε μάλλον με έγραψαν. :lol: Τέλος πάντων, μερικές φωτογραφίες από την διαδικασία, δυστυχώς δεν είναι λεπτομερής καθώς ο φίλος μου που φωτογράφιζε είχε αλλού το μυαλό του. :lol: Βγάζοντας τις ρόδες (πώς φαίνεται ο έμπειρος, η δουλειά γίνεται με κλειστά τα μάτια): Το θ

Back in business!

Image
Μετά από αρκετό καιρό, επιστροφή στις ρίζες. Όχι τίποτα ψυχοτροπικές, τις κανονικές. Σήμερα η ομάδα μου ανέλαβε την μετατροπή ενός kart με κανονικό κινητήρα εσωτερικής καύσης σε ηλεκτροκίνητο. Αυτό είναι το σασί μετά από μια εκτεταμένη αποσυναρμολόγηση (πεντάλ γκαζιού, πλαϊνές μπάρες, master cylinder φρένων, πίσω άξονας/ρουλεμάν/δισκόφρενο κλπ). (κλικ για μεγαλύτερη φωτογραφία) Σε γενικές γραμμές, πρέπει να μελετηθούν και να κατασκευαστούν βάσεις στήριξης για μοτέρ, μπαταρίες, control module και το πεντάλ γκαζιού με το ποτενσιόμετρό του. Θα δούμε αν μας παίρνει να μπει ένα ποτενσιόμετρο στο πεντάλ φρένων ώστε με τον κατάλληλο ελεγκτή να έχουμε και ανάκτηση ενέργειας κατά την πέδηση πριν ενεργοποιήσουμε το υδραυλικό κύκλωμα φρένων. Πρόχειρο σχεδιάγραμμα καταμερισμού εργασίας: (κλικ για μεγαλύτερη φωτογραφία) Πρόχειρη διαστασιολόγηση σασί κλπ: (κλικ για μεγαλύτερη φωτογραφία) Άντε να δούμε!
Καμιά φορά προσπαθείς να καταλάβεις το γιατί αλλά άκρη δεν βρίσκεις. Γύρω σου, μόνο θετικές και εμψυχωτικές σκέψεις. Όλοι προσπαθούν να σου πουν κάτι καλό, να σου δώσουν μια ελπίδα, να σε κάνουν να δεις το περίφημο φως στην άκρη του τούνελ. Και το εκτιμάς αυτό. Αλήθεια. Άλλωστε, μια καλή κουβέντα από ένα άτομο που νιώθεις κοντά σου μπορεί να διαλύσει και την πιο πυκνή ομίχλη. Όχι πάντα όμως... Υπάρχουν στιγμές που αισθάνεσαι πως βουλιάζεις, πως πνίγεσαι, πως όλα πάνε στραβά. Κουταλιά νερό ή ο ωκεανός ολόκληρος, λίγη σημασία έχει. Στα δικά σου τα μάτια η φουρτούνα είναι εκεί, την διακρίνεις με την άκρη του ματιού σου, την βλέπεις να πλησιάζει. Σίγουρο ότι θα παλέψεις μέσα της, σίγουρος ότι θα τα καταφέρεις. Αν περνούσε μόνο από το χέρι σου όμως... Γιατί όταν υπάρχει και άλλος στη ζωή σου, τα πράγματα περιπλέκονται. Εσύ τα βλέπεις πολύ απλά, θέλεις να προσπαθήσεις και ας είναι το αποτέλεσμα αβέβαιο. Άλλωστε αν δεν βάλεις τα δυνατά σου για κάτι που γουστάρεις αληθινά, για τι πράγμα θα το
Image
Σήμερα τσέκαρα το 110αρι 5θυρο Megane 3... Εσωτερικό πολύ όμορφο σε γενικές γραμμές... Όχι τπτ φοβερό από άποψη χώρων βέβαια, θετική η κεντρική κονσόλα που δεν ενοχλεί καθόλου στα γόνατα. Μάλλον άσχημη η επένδυση απομίμησης ξύλου στο ταμπλό, πολύ καλά υλικά στο πάνω μέρος, μέτρια στο κάτω, με πολύ καλή συναρμογή όμως. Τα χειριστήρια του κλιματισμού πολύ όμορφα, του ραδιο-cd όμως πολύ μικρά και χαμηλά. Κουλή η τοποθέτηση του κουμπιού για το cruise control, μπροστά από το κεντρικό υποβραχιόνιο. Νέα C5 έχουμε εδώ... Θέση οδήγησης σε γενικές γραμμές καλή, μειονέκτημα η ορατότητα προς τα πίσω. Στατικό test drive μεν, 2 σοβαρά μειονεκτήματα δε: ο ημιάκαμπτος κοπανούσε και αναπηδούσε συνέχεια, μας έσπασε τα νεύρα. Επίσης, ο 110αρης ΚΑΙΕΙ. ΚΑΙΕΙ πολύ. <-- click

Μα γιατί;;;;;

Image
Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, μεταξύ ενός πικρού καφέ που δεν μπορούσα να πιω και μιας γενικότερης σήψης της κοινωνίας, καθόμασταν και σκεφτόμασταν παρέα με ένα φίλο μου τα περίεργα αμάξια που έχουν βγει κατά καιρούς... Μούρλα των μηχανικών; Μέρα που οι marketeers είχαν πιει τον Βόσπορο και δεν είχαν διάθεση για εργασία; Ποιός ξέρει... Το αποτέλεσμα είναι ένα, κατασκευές που φαίνονται πιο περίεργες και από τον Καραγκούνη σε ταινία του Αγγελόπουλου... Ας δούμε μερικά παραδείγματα... Leon Cupra 4 Μικρομεσαίο 4θέσιο οικογενειακό, με V6 2,8 λίτρων (ολογράφως, αλλά προσοχή, το εγκεφαλικό καραδοκεί: δύο χιλιάδες οκτακόσια κυβικά εκατοστά) εν έτη 2001, από μια εταιρία που μάλλον δεν είχε και την δυνατότητα να πουλήσει σε κάποιον που μπαίνει στην αντιπροσωπεία και λέει "θέλω το ακριβότερο τάδε μοντέλο που έχετε". Reanault Safrane Biturbo To σωτήριον έτος 1994 λοιπόν, ένας εκ των 3 τρελών γάλλων κατασκευαστών αποφάσισε να χτυπήσει την executive κατηγορία με το συγκεκριμένο κατασκεύασμα
Peugeot 207 RC Ραλλί δεν έχω οδηγήσει σε πολύ γρήγορο ρυθμό για να μπορώ να κάνω και εγώ την αναπόφευκτη στερεοτυπική σύγκριση. Από κει και πέρα, το κάνεις ό,τι θες στον δρόμο. Θες γραμμές, πας με γραμμές. Θες να τρως μούτρα, φυτεύεις το γκάζι στο άπεξ. :lol: Θέλεις μικροδιορθώσεις με ανάποδα, τις έχεις. Θες κανονικά ανάποδα, βγάζεις το esp (κάτι σαν το DNA της Alfa Romeo ένα πράμα). Παρόλο που δεν ήταν δικό μου (δυστυχώς) το αμάξι, μάλλον βρέθηκα να κινούμαι πολύ πιο γρήγορα (οκ, λογικό) από όσο έχω τσουλήσει ποτέ με το δικό μου, έχοντας πάντα στο μυαλό ότι ήμουν με άγνωστο αμάξι, αλλουνού και σε άγνωστη διαδρομή. Κλασσικά με ξενέρωσε το τιμόνι που στις χαμηλές ταχύτητες είναι για κοπέλες με μυϊκή δύναμη σπουργιτιού (μα καλά, ποιά κοπέλα θα πάρει ρουσου;;;), ενώ και το SSP δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε, δεδομένου ότι η τάση που δίνει στο τιμόνι σε αναγκάζει να διορθώσεις αυτήν που έδωσες αρχικά εσύ. Για αρχάριους καλό θα είναι φαντάζομαι πάντως. Μειονέκτημα μάλλον η έλλειψη της