Λοιπόν, είναι γεγονός, είμαι πισταδόρος και με την βούλα λέμε!!!
Όπως είπαμε, σήμερα πήγα με τον Ανδρέα κατα Σέρρες μεριά, για να δοκιμάσω επιτέλους το φρούτο που λέγεται πίστα.
Στην αρχή, είχα αρκετό άγχος: λίγο τα λάστιχά μου, λίγο τα λάστιχα που έβλεπα γύρω γύρω , πώς θα βρω ρυθμό κτλ. Ευτυχώς, ο Ανδρέας με βοήθησε απίστευτα. Χαλαρό στυλάκι, ούτε να δείχνει πως αγχώνεται που θα συνοδηγήσει με κάποιον που ούτε τον ξέρει, ούτε ξέρει τι σόι μυαλά κουβαλάει, με κέρδισε και τον εμπιστεύτηκα.
Μου έδειξε τις γραμμές, που να καβαλάω τα κερμπ, πού να φρενάρω, πού να σανιδώνω, που να ξαναφρενάρω... Απίστευτος βοηθός! :)
Πρώτος γύρος λοιπόν, να ζεσταθεί το αμάξι και τα turanza, ο Ανδρέας μου δείχνει γραμμές, εγώ από μέσα μου να αγχώνομαι για το τι θα θυμάμαι μετά.
Δεύτερος γύρος, πράσινο φως, τέρμα γκάζι, και ο γράφων φρενάρει από τα 150+ μέτρα, για να βρεθεί να στρίβει χαλαρά με 80 στην πρώτη δεξιά.
Μάλλον το σήκωνε λίγο παραπάνω...
Σιγά σιγά καταλαβαίνω τι μου γίνεται, αρχίζω και νιώθω το αμάξι, το εμπιστεύομαι πιο πολύ. Έτσι κάνω τους 5 πρώτους γύρους (όχι με κρεμμύδι, έχουμε και γυναίκα...), και ρίχνω και 2 ακόμα για να ηρεμήσει το αμάξι (και εγώ περισσότερο).
Πρώτο διάλειμμα λοιπόν, εγώ δεν κρατιέμαι να ξαναμπω, ελέγχουμε αέρα, και ξανά μέσα!!! :yahoo:
Τα ίδια πάλι, ο Ανδρέας να με διορθώνει και τα σχετικά, να σου άλλοι 6-7 γύροι. Έξω, κρυώνει το αμάξι, τα λέμε λιγάκι, οπότε ο ύπουλος μου λέει να μπω μονος μου τώρα, όπως και γίνεται. Στην αρχή πάω φυλαγμένα, σιγά-σιγά ανεβάζω (για τα δικά μου δεδομένα πάντα) ρυθμό. Πλέον, νιώθω αρκετή άνεση, νιώθω και το αυτοκίνητο, μια χαρά. Αποτέλεσμα;
Άντε, και εις ανώτερα δλδ!!!!
Τώρα μεταφέρω και in-car πλάνα.
Όπως είπαμε, σήμερα πήγα με τον Ανδρέα κατα Σέρρες μεριά, για να δοκιμάσω επιτέλους το φρούτο που λέγεται πίστα.
Στην αρχή, είχα αρκετό άγχος: λίγο τα λάστιχά μου, λίγο τα λάστιχα που έβλεπα γύρω γύρω , πώς θα βρω ρυθμό κτλ. Ευτυχώς, ο Ανδρέας με βοήθησε απίστευτα. Χαλαρό στυλάκι, ούτε να δείχνει πως αγχώνεται που θα συνοδηγήσει με κάποιον που ούτε τον ξέρει, ούτε ξέρει τι σόι μυαλά κουβαλάει, με κέρδισε και τον εμπιστεύτηκα.
Μου έδειξε τις γραμμές, που να καβαλάω τα κερμπ, πού να φρενάρω, πού να σανιδώνω, που να ξαναφρενάρω... Απίστευτος βοηθός! :)
Πρώτος γύρος λοιπόν, να ζεσταθεί το αμάξι και τα turanza, ο Ανδρέας μου δείχνει γραμμές, εγώ από μέσα μου να αγχώνομαι για το τι θα θυμάμαι μετά.
Δεύτερος γύρος, πράσινο φως, τέρμα γκάζι, και ο γράφων φρενάρει από τα 150+ μέτρα, για να βρεθεί να στρίβει χαλαρά με 80 στην πρώτη δεξιά.
Μάλλον το σήκωνε λίγο παραπάνω...
Σιγά σιγά καταλαβαίνω τι μου γίνεται, αρχίζω και νιώθω το αμάξι, το εμπιστεύομαι πιο πολύ. Έτσι κάνω τους 5 πρώτους γύρους (όχι με κρεμμύδι, έχουμε και γυναίκα...), και ρίχνω και 2 ακόμα για να ηρεμήσει το αμάξι (και εγώ περισσότερο).
Πρώτο διάλειμμα λοιπόν, εγώ δεν κρατιέμαι να ξαναμπω, ελέγχουμε αέρα, και ξανά μέσα!!! :yahoo:
Τα ίδια πάλι, ο Ανδρέας να με διορθώνει και τα σχετικά, να σου άλλοι 6-7 γύροι. Έξω, κρυώνει το αμάξι, τα λέμε λιγάκι, οπότε ο ύπουλος μου λέει να μπω μονος μου τώρα, όπως και γίνεται. Στην αρχή πάω φυλαγμένα, σιγά-σιγά ανεβάζω (για τα δικά μου δεδομένα πάντα) ρυθμό. Πλέον, νιώθω αρκετή άνεση, νιώθω και το αυτοκίνητο, μια χαρά. Αποτέλεσμα;
Άντε, και εις ανώτερα δλδ!!!!
Τώρα μεταφέρω και in-car πλάνα.
Comments